Polskie ślady...

Dzisiaj ma być piękna pogoda, to znaczy słoneczna ale nie za ciepło.Plan ustalony najpierw Ostra Brama a potem cmentarz na Rossie.
Zejście z góry czyli Nowego miasta do centrum pokazuje jaka jest rozbieżność między Starówką zaliczaną do obiektów UNESCO a nieodległymi ulicami Nowego Miasta. Tutaj można spotkać dużo drewnianych domów, część jest typowo przemysłową dzielnicą jeszcze nie objętą odbudową lub adaptacją na inne cele.

Przekroczenie ulicy Pylimo przenosi nas do wąskich uliczek, licznych kościołów ,cerkwi, placyków a na nich pomników i rzeźb.
Ponownie trafiamy na doktora , który przyjaźnie rozmawia z dziewczynką z kotkiem . Tutaj natrafiamy na pomnik dwóch postaci.Podpis był Lazdynu Peleda,nic nam to nie mówiło, dopiero w domu przeczytałam kim były-to dwie siostry Maria i Zofia piszące pod pseudonimem Lazdynu Peleda czyli Sowa z leszczyniaka. Zdjęcie zrobiłam tylko jednej a szkoda :(

Ostra Brama to nasz pierwszy cel wędrówki.Myślałam,że tutaj będą wielkie tłumy ludzi a tu raptem 5-6 osób modli się przed Świętym obrazem.Można więc spokojnie się zwrócić z przywiezionymi intencjami do Matki Boskiej i popatrzyć na piękną twarz ze wzrokiem spuszczonym w dół z pokorą ale i ufnością.Będę tutaj wracała jeszcze 2 razy bo to magiczne miejsce.

Przechodzimy przez Ostra Bramę i kierujemy się w stronę cmentarza na Rossie.Cmentarz jest położony na wzniesieniu ale najpierw jest cmentarz z czasów I wojny światowej i tutaj centralnie jest grób matki Józefa Piłsudskiego i pochowane jest jego serce.
Cmentarz jest pięknie położony, cały czas porównywałam go do cmentarza na Łyczakowie i można powiedzieć ,że nie ma tutaj takich monumentalnych grobów, większość to tylko tablice umieszczone czasami na nagrobku w kształcie ściętego drzewa.Brak zieleni dodatkowo potęgował smutny nastrój, a nierówny teren z zalegającymi liśćmi robił wrażenie,że nikt nie opiekuje się tymi grobami.

Z Rossy kierujemy się na punkt widokowy Subocz aby podziwiać panoramę Wilna.Dzięki brakowi zieleni część zdjęć można zrobić poprzez gałęzie drzew.Po drodze minęłyśmy kościół Serca Jezusowego zwany kościołem Wizytek schowany za murem i niedostępny.
Poniżej kościół Wniebowstąpienia Pańskiego i klasztor Misjonarzy, który dominował na wzgórzu. Oba niestety wymagają dużych nakładów aby wróciły do swojej świetności.

Z puntu widokowego patrzymy na starówkę a pod nogami mamy dzielnicę artystów Zarzecze.Tutaj kierujemy się aby zobaczyć tą Republikę Użupis ze swoją konstytucją.
Zarzecze to dzielnica często porównywana do paryskiego Montmartru lub do dawnej kopenhaskiej Kristianii, gdyż Zarzecze – to „republika” artystów. Dzielnica ma własny hymn, konstytucję, prezydenta, premiera, ambasadorów, biskupa oraz swojego patrona – Anioła Zarzecza z brązu… Są tu też dwa kościoły, cmentarz, siedem mostów. Konstytucja Republiki Zarzecza wypisana jest na murze i można ją przeczytać skręcając w ulicę Paupio.

Konstytucja Republiki Zarzecze

NIE ZWYCIĘŻAJ, NIE BROŃ SIĘ, NIE PODDAWAJ SIĘ
1. Człowiek ma prawo mieszkać nad Wilenką, a Wilenka przepływać obok człowieka.
2. Człowiek ma prawo do ciepłej wody, ogrzewania w zimie i do dachu z dachówek.
3. Człowiek ma prawo umrzeć, ale nie jest to jego obowiązkiem.
4. Człowiek ma prawo do błędów.
5. Człowiek ma prawo do wyjątkowości.
6. Człowiek ma prawo kochać.
7. Człowiek ma prawo być niekochany, ale niekoniecznie.
8. Człowiek ma prawo być nieznany i niewybitny.
9. Człowiek ma prawo do lenistwa i nicnierobienia.
10. Człowiek ma prawo kochać kota i opiekować się nim.
11. Człowiek ma prawo opiekować się psem do końca życia (swego lub psa).
12. Pies ma prawo być psem.
13. Kot nie ma obowiązku kochać swego pana, ale powinien pomóc mu w trudnej chwili.
14. Człowiek ma prawo czasami nie wiedzieć, czy ma obowiązki.
15. Człowiek ma prawo wątpić, ale nie jest to jego obowiązkiem.
16. Człowiek ma prawo do szczęścia.
17. Człowiek ma prawo do nieszczęścia.
18. Człowiek ma prawo do milczenia.
19. Człowiek ma prawo do wiary.
20. Człowiek nie ma prawa do przemocy.
21. Człowiek ma prawo uświadomić sobie swoją małość i wielkość.
22. Człowiek nie ma prawa porywać się na wieczność.
23. Człowiek ma prawo rozumieć.
24. Człowiek ma prawo niczego nie rozumieć.
25. Człowiek ma prawo być różnej narodowości.
26. Człowiek ma prawo obchodzić swoje urodziny albo ich nie obchodzić.
27. Człowiek powinien pamiętać, jak się nazywa.
28. Człowiek może się dzielić tym, co ma.
29. Człowiek nie może się dzielić tym, czego nie ma.
30. Człowiek ma prawo mieć braci, siostry i rodziców.
31. Człowiek może być wolny.
32. Człowiek jest odpowiedzialny za swoją wolność.
33. Człowiek ma prawo płakać.
34. Człowiek ma prawo być niezrozumianym.
35. Człowiek nie ma prawa zrzucać winy na innych.
36. Człowiek ma prawo do indywidualizmu.
37. Człowiek ma prawo nie mieć żadnych praw.
38. Człowiek ma prawo się nie bać.

Po krótkim pobycie na Zarzeczu poszłyśmy do Adama Mickiewicza, który tutaj jest Adomas Mickiewiczus, Jego pomnik na tle kościołów św. Anny i Bernardynów wygląda malowniczo , chociaż sam pomnik nie powala.

Idziemy dalej aby dotrzeć do Placu Katedralnego gdzie centralnie stopi pomnik Giedymina z koniem i wilkiem. U podnóża góry gdzie jest wieża Giedymina i zamek górny stoi odbudowany zamek dolny ( od trzech lat można go zwiedzać ) a dalej Katedra z wieżą.
Zwiedzanie zostawiamy sobie na gorszą pogodę i ulicą Giedymina , dawniej Mickiewicza wędrujemy do Skweru Łukiszki.Ta ulica jest ruchliwa, pełna eleganckich sklepów, tutaj też stoi Dom Towarowy Braci Jabłkowskich przy ul Wileńskiej.

I w ten sposób zatoczyliśmy koło dochodząc do naszej ulicy, jeszcze tylko podejście w górę , przez park i jesteśmy w hotelu.
Litewska naleweczka 999 dodaje nam siły i chroni od przeziębienia.Po godzinnym odpoczynku wyskakujemy na litewskie kołduny i zeppeliny aby szczęśliwie zakończyć dzień .

Zdjęcia (54)

Komentarze (6)